នៅពេលមីលីធីចវ័នប្រើនៅលើផ្ទៃនៃលោហៈធាតុវាធ្វើប្រតិកម្មគីមីជាមួយ និងស្រូប យកដោយលោហៈធាតុ។ ប្រតិកម្មកើតឡើងនៅសីតុណ្ហភាពរវាងពី ១០០ហ្ហារិនហៃ និង ១៥០ ហ្វារិនហៃ (៣៨អង្សាសេ-៦៥អង្សាសេ) អាស្រ័យទៅលើស្ថានភាពកកិត និងផ្ទុក។ អនុភាពនៃ ប្រតិមក្មគីមីធ្វើអោយផ្ទៃលោហៈធាតុរឹងមាំជាងមុនរហូតដល់ ជិត ១៧ដង នៅពេលប្រតិកម្មគីមី ចប់ពេញលេញ។ ភាពកាន់តែរឹងមាំបានកាត់ បន្ថយយ៉ាងច្រើននូវការកកិត និង កំលាំងខ្យល់បង្អាក់ ដែលលក្ខណះជាប៉ារ៉ាស៊ីត។
បន្ថែមពីលើនេះ ការរំលាយបញ្ជូលគ្នារវាងមីលីធីចវ័ន និងលោហៈធាតុគីមីមាន លក្ខណះធន់ គួរអោយកត់សំគាល់។ គ្រឿងម៉ាស៊ីនដែលប្រើមីលីធីចវ័នត្រូវបាន ការពារ ហើយផ្ទុកបាននូវ ការដាក់ប្រេងរំអិល គ្រប់គ្រាន់សម្រាប់រយះពេល យូអង្វែង នៅក្នុងការផ្លាស់ប្តូរសីតុណ្ហភាពខ្លាំង ហួសកំរិត ឬបើទោះបីជាបាត់បង់នូវប្រេងរំអិល ក៏ដោយ។